Expositie

Vanmorgen al op tijd afgereisd naar Zeewolde om de solo expositie van Aafje Bruinsma te bekijken. Erg leuk. We hebben genoten van de afwisseling aan portretten en gebruikte materialen. Soms waren de schilderijen verfijnd en precies, de andere keer ruwer en meer geschetst. De ene keer met olieverf, de andere keer met acryl, potlood of houtskool. Mensen, poppen, fruit, het hangt er allemaal. Bedankt Aafje voor een mooie expositie en de uitleg die je er hier en daar bij gegeven hebt.

Daarna nog even lekker bijgepraat onder het genot van een kopje koffie met iets lekkers (uiteraard) en een kom soep. Zomaar op een doordeweekse vrijdag een gezellig uitje met aangenaam gezelschap. Ach, het huis is toch al aan kant. Gisteren kregen we na lange tijd weer eens kijkers voor het huis, maar die waren alweer snel weg. Voldeed niet aan de eisen. Helder. Maar het betekende wel dat de wekelijkse opruim- en schoonmaakronde al achter de rug was.

Op de terugweg vernamen we op de autoradio het zorgelijke nieuws over prins Friso. Opnieuw een familie met zorgen en verdriet. Dan kan je je alleen maar vastklampen aan het kleine beetje hoop dat er nog is op een redelijk herstel. Ik wens de koninklijke familie van harte sterkte in deze moeilijke tijden en wens hen veel zegen toe.

Samen met collega Silbert zijn er deze week weer diverse interessante afspraken afgewerkt. Silbert is een prima nieuwe aanwinst als collega en ik ben blij met de samenwerking tot nu toe. Alweer bijna een jaar werken we nu samen en dat went snel. Ruim 20 jaar heb ik solo gewerkt, maar kan me nu bijna niet meer voorstellen hoe dat was. Heerlijk om samen in de auto nog een beetje te kunnen sparren, te lachen en hier en daar wat frustraties te delen om daar vervolgens ook hartelijk om te gieren.

Ook volgende week staan er weer enkele leuke afspraken op het menu. Momenteel zijn we bezig om onze bestuursleden in Eindhoven en Tilburg met een bezoekje te vereren. Dit gaat tussen de bedrijven door want het andere werk gaat ook gewoon door. Maar het is erg leuk om mensen met wie je in vergaderingen samenwerkt ook in de huiselijke sfeer te ontmoeten.

Afgelopen week waren er ook enkele irritatiemomentjes (uiteraard) die enig roet in het eten gooiden, maar uiteindelijk mag dat de pret van het werkzame leven niet drukken. Af en toe moet er enige oppositie of tegenslag zijn om een mens bij de les te houden.

Morgen wordt een rustige dag met een preekbeurt in Ede. Het gaat er daar meestal gemoedelijk aan toe. Eerst preken en dan erover napraten. Dat is me de laatste keer prima bevallen, dus ook morgen zal het wel weer loslopen. En dan later dit weekend maar eens met Patrick om de tafel om een vakantieplek uit te zoeken. Eind april hopen vader en zoon een weekje weg te gaan richting de Oostenrijkse bergen om veel samen te wandelen. Mooie training voor de 4daagse.

Maar eerst straks weer eens verder met de dikke pil over Congo. Het schiet op, maar ik verwacht niet dat ik hem dit weekend al uit krijg. Wat een toestanden heeft de bevolking van dat land meegemaakt en nog steeds. De Belgische overheersing, Mobutu, Kabila, uitbuiting door Rwanda en Oeganda. En nog laait de strijd regelmatig op. Van de koloniale tijd, via een dictatuur terechtkomen in diverse economische oorlogen. Ga er maar aan staan. Dan heb ik nog niets te mopperen als ik eens een jaartje geen inflatiecorrectie in mijn maandelijkse beloning zie.

Terug bij oude liefde

Nee, Sandra hoeft zich geen zorgen te maken. Na een uitstapje van ruim drie jaar met Volvo, ben ik weer terug bij Peugeot. Na vier keer eerder met veel plezier in een auto van dit merk te hebben gereden, staat nu nummer 5 voor de deur. Drie jaar oud en met 'slechts' 186.000 kilometers op de teller. Net lekker ingereden dus. Het is goed te merken dat dit exemplaar negen jaar jonger is dan de Volvo S40 waar ik me een aantal jaren in heb verplaatst. Je mag bijna een studie voor kerngeleerde volgen om alle symbolen op het dashboard te ontcijferen. En als je een instelling wilt veranderen heb je helemaal een stevige handleiding nodig. Maar, eerlijk is eerlijk, de auto rijdt fantastisch. Hopelijk kan ik de komende jaren weer vooruit.

De Volvo bleek een kapotte versnellingsbak te hebben. Na het verlies van de vijfde versnelling, bleef het ding twee dagen later steken in de derde. Ik kan je verzekeren dat dat niet prettig rijdt. Repareren werd een dure grap en dat was de hele auto niet meer waard. Een andere kopen was trouwens ook een dure grap, maar goed, hopelijk hoeft dat de eerste jaren niet opnieuw te gebeuren.

Vandaag mag ik nog even flink aan de slag met de overdenking voor morgen. Ik heb het thema wel, maar het verhaal nog niet, dus dat wordt nog even doorwerken.

De afgelopen dagen heb ik op afstand het elfstedennieuws gevolgd. Het bracht mooie herinneringen terug aan 1997. Niet zozeer omdat ik toen de toch geschaatst heb (ik op schaatsen? Laat me niet lachen), maar omdat wij destijds op ongeveer 100 meter van de finish woonden. We konden zo ons huis uit, over een paar bevroren slootjes en de voor het autoverkeer afgesloten Groningerstraatweg lopen, en daar lag de finish aan de Bonkefeart. Wat een happening. Plotseling blijken nuchtere Friezen te veranderen in enthousiastelingen en feestvierders (nuchter en enthousiast kunnen trouwens heel goed samengaan). Schitterend om een keer mee te maken. Het was op een zaterdag en aangezien dat de dag is dat wij normaal gesproken naar de kerk gaan, deden we dat die dag ook. Dat was nog een hele toer. Allerlei wegen waren afgesloten. En toen we 's middags thuis kwamen konden we uiteraard de auto nauwelijks kwijt omdat de hele straat volstond met auto's van toeristen. In de kerk hebben we die dag overigens de dienst gehouden in een bijzaaltje. Vanwege hen moverende redenen waren vele leden niet aanwezig ...

Dit jaar leek het feest even werkelijkheid te worden, maar uiteindelijk was de conclusie: 'It giet net oan.' Jammer, maar wel leuk dat we opnieuw konden zien hoe Fryslan opveert bij een mogelijk nieuwe editie van de tocht der tochten. Het is ze van harte gegund.

Vanmorgen in het nieuws het bericht dat een of andere zieke geest gisteren geprobeerd heeft om jonge meisjes zijn auto in te lokken in het Brabantse Oudenbosch. In een geval is dat ook gelukt, maar werd het meisje gelukkig na een uur weer afgezet. Wie doet zoiets? Hopelijk kan de persoon opgespoord en behandeld worden.

Ik kwam erachter dat mijn geduld nog even op de proef gesteld wordt. De inschrijving voor de 4daagse van Nijmegen is geopend en ik kan nog niet inschrijven. Omdat ik de tocht vorig jaar vroegtijdig heb afgeblazen, mag ik pas in de tweede ronde meedoen. Nog even geduld dus. In maart kan ik mijn naam laten noteren. En dan maar hopen dat dit evenement niet hoeft te worden afgelast in verband met smeltend asfalt ...

En nu aan de slag met die overdenking voor morgen.