Veranderingen

Gisteravond had ik een bestuursvergadering in Nijmegen waar taart werd geserveerd. Op mijn vraag wie er jarig was, werd er gemeld dat het eigenlijk rouwtaart was. Dat deed me goed aangezien het mijn laatste bestuursvergadering was in die gemeente (mijn opvolger is er overigens gewoon welkom, dus geen zorgen). Per 1 oktober begin ik aan een nieuw avontuur in Heerlen. Lekker naast de deur zal je denken en dat is natuurlijk ook (niet) zo. Het bijzondere fenomeen doet zich echter voor dat gemeente Heerlen onze enige kerkgemeente in heel Limburg is. Aangezien wij meestal gecombineerde taakstellingen hebben in de vorm van meerdere gemeenten, is het wel weer logisch dat Heerlen uiteindelijk bij mij terechtkomt, want Eindhoven is de dichtstbijzijnde gemeente voor hen. De collega die momenteel in Heerlen werkzaam is, heeft een fulltime taak op het landelijk kantoor en kan het niet meer bolwerken om er ook een gemeente bij te hebben. Daarom verlies ik Nijmegen aan collega Elise en zal in het diepe zuiden aan het werk gaan. Tegelijk blijven Eindhoven en Tilburg ook nog steeds onder mijn hoede. Gelukkig kan ik de komende anderhalf jaar nog samenwerken met collega Silbert die zijn proponentschap bij mij loopt. Een prima aanwinst voor de kerk en hard nodig ook aangezien er in de komende jaren weer een paar collega's met pensioen zullen gaan.

Tussen de drukke werkzaamheden door, maak ik ook nog regelmatig mijn wandelingetjes. 'Heb je daar wel tijd voor,' vragen leden me soms? Het antwoord is dan, 'Nee, maar ik maak er wel tijd voor.' Het wandelen helpt mij namelijk bijzonder om nieuwe energie op te doen en mijn werk op volle kracht voort te zetten. Zo ook deze week met een flinke wandeling in de buurt van Deurne. Voor het eerst sinds de 4daagse weer een echte wandeling gemaakt van een kleine 25 kilometer, heerlijk. Geweldig trouwens dat na drie maanden herfst de zomer eindelijk begonnen is.

Intussen ben ik ook begonnen in het boek van David van Reybrouck over Congo. Een dikke pil van ruim 600 pagina's. Van Reybrouck heeft een bijzonder prettige schrijfstijl en is beslist niet saai. Het boek leest lekker weg en is ook nog eens zeer informatief. Ik ben nog niet zo heel ver in het boek gevorderd, maar toch is er al een passage die mijn aandacht trok en mijn kijk op de slavernij verdiepte. Natuurlijk heb ik over de slavernij gelezen en de gruwelen van die tijd tot me genomen. Verschrikkelijk hoe er in die tijd met mensen werd omgegaan, simpelweg omdat ze een ander kleurtje hadden. Gelukkig ligt die tijd achter ons, hoewel, laten we de moderne slavernij ook niet uitvlakken. Nog steeds zijn er mensen die handelingen en werkzaamheden tegen hun wil en in onvrijheid moeten verrichten helaas.
De passage in het boek refereert aan de onmenselijke omstandigheden en voegt er een verdieping aan toe die ik tot nu toe steeds over het hoofd gezien heb. Van Reybrouck schrijft op pagina 58 van zijn boek het volgende:

'Van oudsher werd slavernij in Centraal-Afrika niet in de eerste plaats begrepen als een beroving van je vrijheid, maar als een ontworteling uit je sociale milieu.'

En even verder:

'Slavernij, dat was niet geknecht zijn, maar onthecht zijn, van huis zijn.'

Naast de misstanden en de onmenselijke behandeling kwam nog eens de onthechting. Weg van je familie, je dorp, je land. Weg van je geboortegrond. Een geestelijk leed dat misschien nog wel dieper sneed dan de fysieke pijn die hen werd aangedaan door hun beulen.

Ondanks crisis en economische malaise ben ik blij dat ik in een vrij land leef waar ik mijn eigen keuzes mag maken, met plezier mijn werk kan doen en tussendoor ook nog eens mijn wandelingen kan maken. Wat een zegen!

 

Lopen voor Afrika

Afgelopen zondag liepen we met elf mensen een gezellige tocht rondom Leerdam. Enkele weken geleden had ik die al verkend zodat ik hem nu zonder problemen en papierloos opnieuw kon lopen. IKN en ADRA zijn al een tijdje in beweging om enkele projecten in Afrika tot stand te brengen. De Nijmeegse Vierdaagse was tot nu toe het grootste bewegingsgebeuren en heeft ook redelijk wat geld opgeleverd.

Deze keer was het veel kleinschaliger (hoewel er meer mensen meeliepen) en konden we op een mooie zondagmiddag op ons gemak de 12 kilometer rondom Leerdam afleggen. Onderweg nog een stop bij Fort Asperen voor een kopje koffie en een broodje en iedereen kon er weer prima tegenaan. De regen is gelukkig beperkt gebleven tot een minuut of vijf.

Stichtingen als ADRA en IKN hebben het lastig in deze tijd van financiele malaise, dus ludieke acties die nauwelijks geld kosten en wel wat geld opleveren, zijn mooi meegenomen. Bovendien is het goed voor de sociale contacten en is het weer een reclamemomentje voor de stichtingen middels het aantrekken van opvallende T-shirts.

Sabbat was ik even terug op een oude stek, de gemeente Rotterdam-Noord. Erg leuk. Het voelde als vanouds. Altijd leuk om oude bekenden te ontmoeten en weer een beetje sfeer van toen te proeven (klinkt alsof ik een oude man aan het worden ben). In november hebben we als het goed is nog eens zo'n herkenningsmoment als we weer een keer terug gaan naar de kerk waar het allemaal begon voor ons, de gemeente Leewarden. Zet de oranjekoek maar vast klaar!

Gisteren was een drukke dag met overleg op het kerkelijk kantoor met alle collega's. Met elkaar hebben we nagedacht over de rol van de predikant. Wat zijn de mogelijkheden en onmogelijkheden? Wat is primair belangrijk en welke zaken zijn secundair? Een discussie die zeker interessant en waardevol is en daarom een vervolg verdient. Zoals (bijna) altijd, verliep ook deze dag in een prima sfeer en collegialiteit. Na deze vergadering mocht ik met collega Silbert de file in voor een ritje naar Tilburg, waar we overleg hadden met de ouderlingen van de gemeente daar.

Vandaag staan er bijeenkomsten met de ouderlingen en het bestuur van de kerk in Eindhoven op het programma en wordt er verder thuis gewerkt.

In het weekend las ik een interessant bericht op de website van de kerk dat vermeldde dat de oud-voorzitter van de kerk in Nederland een verzoek heeft aanvaard om voor een jaar de voorzittershamer van de kerk in Belgie ter hand te nemen. Eigenlijk al met pensioen, maar nog immer bezig met vele projecten en vol passie voor de kerk. Een bestuurder pur sang die ongetwijfeld een waardevolle bijdrage zal kunnen leveren aan de voortgang van de kerk in Belgie. Veel wijsheid en zegen gewenst Reinder.

Zo maar even een broodje eten en de troonrede bekijken. Ik verwacht niet al teveel optimisme in de toespraak, daarom hou ik er zelf de moed maar in.

Onweer

Na een mooie dienst in Nijmegen, samen met collega Silbert, spoedde ik mij afgelopen zaterdag richting Eindhoven om Sandra op te pikken die de ochtend daar in de gemeente had doorgebracht. Wij waren op weg naar Belgie voor een verjaardag in familiekring. Het werd een hele gezellige middag die wij buiten doorbrachten, zelfs tot ruim in de avond.

Onderweg naar huis zagen we eerst in de verte prachtige lichtflitsen. Hoe verder we kwamen hoe feller de flitsen. Tot ze op zeker moment ook verblindend fel werden, recht in de voorruit van de auto. Het begon harder te waaien en plotseling was daar de regen. De weg was nauwelijks nog te zien en de ruitenwissers konden het bijna niet meer aan. Vervolgens kwam daar hagel bij wat voor een soort mitrailleurvuur op de auto zorgde.

Ik ben heel wat gewend op de weg, maar het was lang geleden dat we zulk slecht weer hadden gehad. Hopelijk duurt het nu ook weer heel lang voor het weer voorkomt. Gelukkig zijn we heelhuids thuisgekomen.

De volgende dag vernamen we dat op het openingskamp de storm ook had huisgehouden. Gelukkig bleef het bij wat materiele schade in de vorm van wateroverlast en omgewaaide tenten. Maar ook daar waren een paar spannende momenten geweest.

Inmiddels is het allemaal weer achter de rug en zijn we middenin een gewone werkweek. Gisteren was een vergaderdag in Huis ter Heide. Eerst een overleg met alle districtsvoorzitters, daarna een redactieraad van het kwartaalblad 'Contact' en vervolgens nog een vergadering van de CPSA, de commissie personele en sociale aangelegenheden. Een interessant dagje.

Vandaag bestond en bestaat uit een afspraak in Eindhoven, administratief werk thuis en een vergadering in Nijmegen met een afvaardiging van  Arnhem en het Uniebestuur.

Morgen is een ontspannen dag met de collega's en hun partners. Een keer per jaar hebben we ons 'bedrijfs' uitje. We hopen ons te vermaken met koffie en lekkers, een excursie naar Amersfoort en een hopelijk lekkere lunch. Altijd gezellig zo'n dag.

Donderdag zal bestaan uit administratief werk, boodschappen doen en nog een afspraak met de voorzitter van de kerk en een gemeente ouderling.

Vrijdag wil ik gebruiken om aan een nieuwe preek te werken en dan kan de week besloten worden in Rotterdam-Noord, een gemeente waar ik tot ruim drie jaar geleden met veel plezier gewerkt heb. Inmiddels vind ik dat plezier ook weer bij mijn werkzaamheden in het zuiden en oosten van het land.

De nieuwe week begint dan ook weer goed (ervan uitgaande dat het weer meewerkt). Zondag gaan we namelijk met ADRA/IKN weer een wandeltocht lopen voor het goede doel. De tocht begint en eindigt in Leerdam. Genoeg om me bezig te houden! Vooralsnog geen tijd om een hangoudere te worden.

Eindelijk weer online

De afgelopen twee weken is het stil geweest rondom mijn schrijfsels. Dat kwam omdat mijn andere weblog tot op de dag van vandaag uit de lucht is. Bij weblog.nl vonden ze het nodig om alle weblogs te verhuizen. Daar was ongeveer 24 uur voor uitgetrokken geloof ik, maar intussen zijn de blogs al twee weken uit de lucht. Nu ben ik het zat en begin ik gewoon in een andere omgeving opnieuw.

Zo had ik bijvoorbeeld willen schrijven over die pastoor in Liempde die geen mensen wil begraven die euthanasie hebben gepleegd. In mijn optiek een volmaakt belachelijke reactie. Als iemand overlijdt dan geef je die gewoon een nette uitvaart, zonder onderscheid te maken. Natuurlijk besef ik ook dat in de kerken het toepassen van euthanasie gevoelig ligt. Maar dat neemt niet weg dat iemand altijd een nette begrafenis behoort te krijgen. Hopelijk zal ook deze pastoor dat ooit nog gaan inzien.

In de afgelopen paar weken ben ik ook overgestapt van Hyves naar Facebook. Steeds meer mensen maken die overstap en Facebook is nu eenmaal internationaler dan Hyves. Twee van die sites bijhouden is een beetje veel van het goede, dus moest er gekozen worden.

De collega die mij is toegewezen om de kneepjes van het vak te leren is een waardevolle aanwinst. Hij is sociaal, humoristisch en neemt initiatief. Dat komt wel goed met hem, daar heb ik alle vertrouwen in.

De twee oudste kinderen verblijven deze en volgende week in Spanje en hebben het daar prima naar hun zin. Leuk dat broer en zus het samen zo goed kunnen vinden. Ik ervaar dat als een voorrecht. Wat ik ook als een voorrecht beschouw is dat mijn kinderen het kennelijk niet erg vinden om met hun vader op vakantie te gaan. Ik ben daar vorig jaar mee begonnen. Samen met dochterlief ben ik toen naar Schotland afgereisd voor een kleine week. Dit jaar hoop ik met mijn jongste zoon Ierland een paar dagen te bezoeken. Volgend jaar is de oudste zoon aan de beurt en er zijn vage plannen om dan een paar dagen te gaan bergwandelen. Het is mooi om zo een paar dagen met je kinderen te kunnen optrekken. In de zomer ga ik dan uiteraard weer samen met vrouwlief op stap, want dat is ook erg plezierig.

Het leven kan mooi zijn. Natuurlijk komen er ook weleens nare situaties op mijn pad, maar in het algemeen gesproken mag ik zeggen dat ik mij een gezegend mens voel, in alle opzichten.