Gevallen, gevallen

Nee, helaas niet de jackpot. Daarvoor moet je geloof ik eerst aan een loterij meedoen en vervolgens heel veel geluk hebben.
Helaas vielen dit weekend veel mensen letterlijk dwars door twee treinen heen. Over stoelen en door gangpaden. Een stoptrein en intercity botsten op elkaar bij Amsterdam, frontaal. De geluiden zijn dat een van de machinisten een rood sein over het hoofd heeft gezien. Waarom gaat er op een modern spoor als het Nederlandse dan niet onmiddellijk een alarm af of valt spontaan de stroom uit. Op ons spoorwegennet rijden zoveel treinen dat dit soort zaken niet voor mag komen. Helaas zijn er veel gewonden en zelfs al een dode te betreuren. Tragisch.
Gevallen op een andere manier is het Nederlandse kabinet. Na zeven weken ploeteren en bezuinigingsvoorstellen trok meneer Wilders de stekker eruit. Hij had al zo'n beetje alles gekregen wat hij hebben wilde, maar hij ging voor de jackpot. Niet zo slim. Dus mocht Mark Rutte naar de koningin om zijn ontslag aan te bieden. Dat zal hij niet leuk gevonden hebben, want hij wilde de klus graag klaren.
Persoonlijk was ik geen groot fan van dit kabinet en doet dan ook niet echt zeer dat het gevallen is. Of het internationaal gezien goed is voor Nederland valt echter zeer te betwijfelen. Dat er bezuinigd moet worden staat vast. Dit zal nu ernstige vertraging oplopen en dat gaat het land veel geld kosten, ook internationaal gezien. Het lijkt erop dat we zelfs afgewaardeerd kunnen worden door de financiele waakhonden waardoor de rente op staatsleningen oploopt. Niet prettig, aangezien de 'crisis' er alleen maar langer door aanhoudt.

Mijn leven verloopt deze week via een heel andere orde. Samen met mijn oudste zoon ben ik naar Oostenrijk getogen om veel te gaan wandelen. We zijn gestationeerd in Innsbruck en volledig omringt door bergen met besneeuwde toppen. Vanavond zijn we al even op verkenning geweest en hebben al een stukje gelopen. Helaas werd het al snel te donker op verder te lopen aangezien we ook de rest van de week nog graag op twee benen willen staan en niet als gevallenen huiswaarts willen keren.
Morgen gaat het echte werk beginnen. We hebben al een route van een kleine 10 kilometer gevonden. Normaal een peulenschil, maar hier zit een stijging van 1000 meter in. We beginnen op ruim 900 meter en hopen uit te komen op bijna 2000 meter. Dat wordt hijgen, puffen en ploeteren, maar we hebben er zin in. Als we dit voor elkaar krijgen, laat dan de 7 heuvelenweg maar weer komen deze zomer.

Nu eerst maar eens een beetje slapen. De wekker ging vanmorgen om 4 uur, dus het kan zo langzaamaan wel. En morgen hopelijk weer fris de bergen in, fier overeind wel te verstaan.

Mooi Paasweekeinde

Donderdagavond mocht ik ongegeneerd genieten van de Passion op de televisie. Danny de Munk als Jezus en Berget Lewis als Maria is natuurlijk even wennen, maar ik moet toegeven dat ik het een hele mooie productie vond, met voor mij als absoluut hoogtepunt het verraad dat in een prachtig duet verwoord werd. Ook de 'herrezen' Jezus boven op de Erasmusbrug was een sublieme vondst. Een mooie manier om het paasverhaal in een modern jasje aan het publiek te tonen.

Vrijdagavond zocht ik al op tijd mijn bed op. De volgende dag ging de wekker namelijk al om kwart voor vijf. Het was de dag van het jaarlijkse jeugdcongres voor de jongeren van de kerk. Ik had me als 'oude man' laten strikken voor de commissie die dit congres voorbereidt. In eerste instantie voelde ik me volkomen wereldvreemd en dacht ik dat ik een grote fout gemaakt had door in deze commissie zitting te nemen. Er werd met zoveel gemak over technische zaken en het maken van presentaties gesproken dat ik iedereen bij voorbaat kwijt was. Gelukkig was er nog een enkeling (van mijn leeftijd) die er net als ik niets van snapte. Uiteindelijk was het erg leuk om zo'n congres vorm te zien krijgen. De dag zelf was super. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat in de weer zijn, mensen ontvangen en wegwijs maken, kleine probleempjes helpen oplossen en merken dat de meeste zaken zo ongeveer verlopen als we het in gedachten hadden. Helaas heb ik niet heel veel van de sfeer in de zaal meegekregen, maar de geluiden die ik opving waren overwegend positief. Zelf mocht ik met enkele kanjers backstage werken en dat was vele malen leuker dan ik het me had voorgesteld. Uiteindelijk mocht ik na een lange dag, rond half twee 's nachts moe maar voldaan mijn bed weer opzoeken. Respect voor de landelijke jeugdleider die deze heksenketel al tien jaar volhoudt.

Eerste paasdag was (na een beetje uitslapen) een heerlijke dag thuis met in de middag een zelfbereidde high-tea aan onze eigen etenstafel. De jongens waren thuis. Dochterlief moest helaas werken. Sandra had nog een mooie uitzending gevonden van Gert van de Vijver. Deze man is een ware zandkunstenaar. Terwijl het paasverhaal verteld en gezongen werd, maakte hij het verhaal zichtbaar met zijn zandtekeningen, prachtig. Later op de dag nog een ouderwets spelletje triviant, een mooie dag.

Vandaag heerlijk rustig thuis op de bank met het boek van Bram Moszkowicz. Ik heb het al uit! De man schrijft zoals hij spreekt, nauwkeurig en innemend. Het boek is bij vlagen humoristisch, ontroerend, inspirerend, kritisch en open. Moszkowicz vertelt precies wat hij kwijt wil, niet teveel en niet te weinig. Af en toe is hij weinig vleiend over de journalistiek en bij vlagen ronduit kritisch over de rechterlijke macht. Wanneer hij over zijn vader spreekt is dat liefdevol en met passie. Na de hel te hebben meegemaakt in Auschwitz, heeft deze man aan zijn kinderen meegegeven dat niemand absoluut slecht is. Bram geeft toe dat hij met dit standpunt worstelt als het aankomt op oorlogsmisdadigers. Ik heb het boek bijna in een adem uitgelezen. Het blijft een intrigerende persoon.

Morgen maar weer aan het werk na twee dagen rustig aan gedaan te hebben. Ook mooi.