Deze week had ik het voorrecht om, samen met nog een aantal
collegae, een tweedaagse studie bij te wonen over seksuele geaardheid. We
hebben het dan over lesbiennes, homo’s, biseksuelen, transgenders,
interseksuelen (LHBTI) en misschien kunnen daar nog wel een paar letters aan
worden toegevoegd. De mensen die het betreft, hebben het regelmatig over de ‘alfabetmensen.’
Op grond van geloofsovertuiging gaan we er vaak zondermeer
vanuit dat de heteroseksuele geaardheid de enige goede vorm van seksualiteit betreft.
Wetenschappelijk onderzoek toont echter aan dat al heel snel na de conceptie
wordt bepaald hoe iemand seksueel gezien in elkaar steekt. Dat is aan de
buitenkant niet altijd te zien. Iemand die zich man voelt, kan gevangen zitten
in een vrouwenlichaam en omgekeerd. Een man of een vrouw die zich aangetrokken
voelt tot iemand van dezelfde sekse, kan daar niets aan veranderen.
Vele homoseksuele mensen hebben jarenlang, of nog, een
leugen geleefd door hun geaardheid te ontkennen en zelfs te trouwen en gezinnen
te stichten. Vaak gebeurde dit op grond van geloofsovertuiging. Het is immers
zondig om in een niet-heteroseksuele relatie terecht te komen? Maar je kunt je
dan natuurlijk wel afvragen of we het recente hersenonderzoek dan zomaar
overboord kunnen zetten. Want als iemand niet kiest wie hij wil zijn, maar
gewoon is wie hij is, hoe kan er dan sprake zijn van goed of fout?
De zelfmoordcijfers onder LHBTI mensen zijn vele malen hoger
dan onder heteroseksuelen. Waarschijnlijk heeft dit te maken met de
worstelingen die zijn doormaken en de discriminatie en verwerping door hun
omgeving. Het is een trieste constatering dat de kerk in het algemeen daar
flink aan heeft bijgedragen.
Twee dagen lang hebben we met elkaar gesproken over
onderzoeken, discriminatie, pijn en verwerping. Maar ook over hoop en acceptatie.
Hoewel we het lang niet altijd met elkaar eens waren, vonden de gesprekken
plaats met groot respect. We hebben gesproken over en met LHBTI mensen en er
ontstond verwantschap.
Het is niet altijd makkelijk, want er zijn een paar
bijbelteksten die behoorlijk pittig zijn als het over seksuele geaardheid gaat.
Ik heb niet alle antwoorden, maar ik weet wel dat tegenover de enkele negatieve
Bijbelteksten er tientallen zijn die spreken over Gods liefde en genade voor de
mens. Elkaar liefhebben is een opdracht. Dat betekent dat het een zonde is
wanneer wij mensen verwerpen die niet voldoen aan de standaard die we met
elkaar gesteld hebben.
Ik denk dat ik in het verleden mensen bezeerd heb en dat
bedroeft me. Ik wil daar echter niet in blijven hangen, want er ligt nog een
hele toekomst voor ons om het beter te doen. Ik hoop en bid dat mijn kerk een
open en veilige kerk zal zijn voor iedereen die daar zijn of haar geloof wil
beleven. We hebben niet te kiezen wie we zijn en in wat voor lichaam we
terechtkomen, maar we kunnen er wel voor kiezen elkaar onvoorwaardelijk te
accepteren. Want laten we eerlijk zijn, als ik geloof dat God mij accepteert,
wie ben ik dan om te denken dat hij anderen niet zal accepteren?
Ik ben bijzonder dankbaar voor twee intensieve dagen waarin
met elkaar werd gedeeld, gelachen en zelfs gehuild. We waren onder elkaar als
kinderen van God, die allen zijn Woord en zijn kerk liefhebben en leven onder
zijn genade.
