God woont bij de mensen

Hieronder de blog die ik mocht schrijven voor de website van de kerk. Voor wie niet op die site komt, hier alsnog het hele recept :-)

David krijgt van God te horen dat hij niet degene is die de tempel mag bouwen. Zijn zoon Salomo is degene die uiteindelijk die taak op zich neemt en zich bij de inwijding van de tempel afvraagt: “Zou God werkelijk bij de mensen op aarde kunnen wonen? Zelfs de hoogste hemel kan u niet bevatten, laat staan dit huis dat ik voor u heb gebouwd” (2 Kron. 5:18, NBV).

Een aantal jaren eerder was David maar wel vast zo vrij geweest om met de voorbereidingen van de tempelbouw te beginnen. Buiten het gegeven dat er uiteraard zaken ingekocht moeten worden, zijn er ook een groot aantal vrijwillige gaven te verwelkomen. David spreekt hierover zijn grote dank uit naar het volk en naar God. “Wat ben ik, en wat is mijn volk, dat wij in staat zijn gebleken zoveel kostbaarheden af te staan? Alles is van u afkomstig, en wat wij u schenken komt uit uw hand” (1 Kron. 29:14).

David is zich ten volle bewust dat de rijkdom van Israël te danken is aan de zegeningen van God. Zijn dank is dan ook in de eerste plaats aan God gericht. Alleen dankzij hem is het mogelijk om iets groots als deze tempel tot stand te brengen.

Ook wij mogen ons vandaag, ondanks zware financiële tijden voor velen, gezegende mensen weten. God zegent trouw aan hem uitbundig. Het is dan ook heel belangrijk om juist in deze tijd goede rentmeesters te zijn. Vaak hoor ik mensen zeggen dat het niet mogelijk is om tienden te geven, omdat ze dan niet rond komen. Maar God belooft zijn zegen wanneer wij trouw zijn. Heeft u er ooit bij stilgestaan dat u misschien wel makkelijker rond komt met uw geld als u wel tienden afdraagt? Zijn zegen helpt ons om bewuste keuzes te maken en dus ook op een verantwoorde manier met onze bezittingen om te gaan. Hetzelfde geldt voor onze tijd. Sommigen van ons denken geen tijd te hebben voor vrijwilligers activiteiten. Maar degenen die de handen uit de mouwen steken weten vaak wel beter. Want ook in de praktische zaken ontvangen we zoveel terug, dat het ons extra energie geeft om nog een tandje bij te zetten. Ook dat noem ik zegen. Of is dat nu juist het wonen van God bij de mensen?

Welkom collega

We zijn in de afrondende fase beland van het proponentschap van een van mijn collega's. Zeg maar dat hij zijn stageperiode er bijna op heeft zitten. Twee jaar lang heb ik met hem mogen samenwerken, tot groot genoegen. Ik moet zeggen dat ik twee jaar geleden mijn bedenkingen had. Al meer dan 20 jaar deed ik mijn werk alleen en nu zou er plotseling iemand met me meelopen en constant over mijn schouder meekijken. Niet voor twee weken, nee, voor twee jaar!
Ik had geen idee wie Silbert Elizabeth was, maar daar kwam ik al snel achter. Vanaf dag 1 was er een klik. We hebben vele uren samen in de auto doorgebracht en heel wat afgepraat en gelachen. Hij is een serieuze en zeer intelligente man met een gezonde dosis humor. Met zijn Antilliaanse achtergrond begrijpt hij de overzeese cultuur als geen ander, maar is ook heel goed ingebed in de Nederlandse maatschappij zodat hij de gedachtensprongen tussen de twee culturen heel makkelijk kan maken en begrijpen.
Inmiddels werkt Silbert al grotendeels zelfstandig in diverse gemeenten en is een aanwinst voor predikantenkorps. Ik moet zeggen, nu wij elkaar de laatste tijd minder zien en spreken, dat ik de autoritjes en de gezamenlijke afspraken mis. Het was leuk om dingen samen te doen en er daarna met elkaar over te spreken. Leuk om moeilijkheden samen door te nemen en af en toe de stress weg te lachen. Maar ja, het zou te duur zijn om meerdere predikanten aan elkaar te koppelen op een beperkt gebied. Gelukkig is er wel een nieuwe vriendschap ontstaan waar we beiden op kunnen teren.
Nog even, als de laatste officiele hobbels genomen zijn, dan zal Silbert ingezegend worden als predikant van de wereldwijde kerk van Zevende-dags Adventisten. We kunnen hem goed gebruiken.

Gisteren kreeg ik bericht dat ik volgende week iets moet presenteren over Rentmeesterschap in het Algemeen Kerkbestuur. Daar zal ik dan maar eens hard over na gaan denken, want het verzoek komt rijkelijk laat. Nou ja, dat zeg ik wel, maar met mijn flegmatisch karakter heb ik sowieso de neiging om dingen tot het laatste moment uit te stellen, dus als ik het drie maanden geleden had geweten, dan moest ik er waarschijnlijk ook nu nog aan beginnen.
Mijn artikel in Advent over het onderwerp lijkt goed ontvangen te worden. Laten we hopen dat het ook resultaten oplevert en mensen opnieuw tot nadenken stemt.

Van heel andere orde is het boek van Dan Brown, De Delta deceptie, dat ik deze week heb uitgelezen tussen de bedrijven door. Een spannende thriller over geheime en leugenachtige operaties binnen de geheime diensten en NASA. Een zogenaamde buitenaardse meteoriet waar fossielen op gevonden worden, wordt gepresenteerd als het bewijs dat er leven is buiten onze dampkring. Als enkele wetenschappers ontdekken dat er iets mis is met deze zogenaamde meteoriet, ontstaat er al snel een strijd op leven en dood. Deze boodschap mag niet uitlekken. Maar valt het tegen te houden? Een spannende ontknoping maakt alles duidelijk. Heerlijk om tussen de theologische zaken door ook dit soort boeken te lezen. Goed voor de broodnodige ontspanning.

Wat ook prettig zou zijn, is een beetje zon en warmte, maar ik geloof dat we daar nog even op moeten wachten.

Toch nog lente

Enkele maanden geleden schreef ik dat de winter mij niet lang genoeg kon duren. Niet omdat ik zo van kou en sneeuw houd, maar omdat in de lente de tuinen voor en achter weer in beeld zouden komen voor onderhoud en renovatie.
Nou, het is zover. De voortuin is omgespit en onkruidvrij gemaakt. De plantjes zijn geplant, het ziet er een stuk beter uit en het onkruid steekt de kop alweer op. Ik weet meteen weer waarom ik zo'n hekel heb aan tuinieren. Maar dit was pas het begin, want er zijn grote dingen voor mij bedacht. Het tegelpad achter de garage moest worden verbreed en een stukje verlegd zodat een paar van die loeizware bielzen uit de voortuin onder de vuilcontainers gelegd konden worden. Dat laatste was trouwens, dom genoeg, mijn idee. Inmiddels is dat deel van de opdracht uitgevoerd. We zijn ermee begonnen tussen de belangrijke televisiemomenten van Koninginnedag door en hebben het gisteren afgerond.
Nu wil het geval dat bij het plaatsen van de nieuwe schutting in het najaar de opdracht al luidde: "De deur moet aan de andere kant." Je raadt het al, het tegelpad moet nu ook naar de andere kant. Eerlijk is eerlijk, Sandra heeft daarvoor bijna dat hele knollenveld uitgegraven terwijl Mark en ik met die onmogelijk lompe en zware grindtegels bezig waren achter de garage. Maar ja, die lagen nu eenmaal al in de tuin, dus hergebruiken we die maar. Dat scheelt weer een heleboel euri's.
Ik begrijp wel waarom de meeste stratenmakers niet kunnen doorwerken tot hun 67ste.
Nou ja, in het weekend (zondag) mogen we weer verder met het verleggen van het pad. En dan zijn we nog steeds pas aan het begin, want er is ook nog een terras ingepland en nieuwe grasmatten, een stuk bloemen en/of groententuin, de coniferen moeten gesnoeid en het terras onkruidvrij gemaakt. Tegen die tijd zal het onkruid in de voortuin wel een meter hoog staan en kunnen we daar weer aan de slag.
Ik vrees dat ik geen groene vingers heb en ze ook niet zal krijgen. Toegegeven, ik kan stevig genieten van een tuin die mooi in bloei staat. Maar er in werken is een ander verhaal. Geef mij maar een goed boek of een flinke wandeling in de natuur. Gelukkig heb ik genoeg werk om mijn agenda mee te vullen en mag ik de tuin af en toe laten voor wat het is. En momenteel betekent dat in ieder geval aan de achterkant, een zooitje.

Op koninginnedag hebben we toch ook maar regelmatig voor de buis gezeten. Aan de ene kant een hele poespas, maar ik moet toegeven dat ik het toch ook wel wat vind hebben al dat ceremonieel. Gelukkig verliep de troonswisseling een stuk rustiger dan in 1980 en konden de meeste mensen een gezellig feest meebeleven waarin ook veel plechtige momenten besloten lagen. Ik kan er wel van genieten en wens onze nieuwe koning dan ook een mooie tijd toe en veel wijsheid.