Praten
De onderhandelaars van PVV, VVD en CDA praten weer volop met elkaar. Wat gebeurde er woensdag toen Geert Wilders de stekker uit het proces wilde trekken? Is een nachtje lekker slapen dan zo verkwikkend dat je de volgende dag met goede moed op heel andere gedachten kunt komen? Heeft zijn partner hem in het oor gefluisterd dat hij toch maar door moet gaan? Was het de arm van Mark Rutte die kameraadschappelijk om zijn schouder werd gelegd waardoor hij toch weer een beetje smolt? Was het een toneelstukje? Of zijn het gewoon de kille cijfers die hem gevangen houden op de plek waar hij nu is? De PVV daalt in de peilingen, wat mij betreft nog veel te langzaam, maar goed het daalt. Is het de angst voor het, in de ogen van Wilders, linkse gevaar?
Ongetwijfeld zal er in politiek Den Haag gezwaaid worden met logische verklaringen en vindt men weer eens dat er niets aan de hand was.
Nederland verkeert in zwaar weer. Er moet bezuinigd worden en hoe. De gesprekken zijn weer opgestart en het lijkt mij waarschijnlijk dat de regeringspartijen er uiteindelijk wel uit zullen komen met elkaar. Niemand van hen wil namelijk nieuwe verkiezingen. Uiteraard is de verklaring dat dit niet in het belang van het land is en daar hebben ze gelijk in, denk ik. Tegelijk vrezen ze allen zetels te verliezen als er nu verkiezingen komen.
Wat mij betreft hoeft dit kabinet niet nog heel lang aan te blijven. Het is een kabinet van rouwdouwers en met veel spierballentaal. Intussen wordt er bezuinigd op plekken waar je het niet zou verwachten. Maar ja, kan het anders? Dat is een vraag die mijn lekenverstand niet zo makkelijk kan beantwoorden.
Wat zou er gebeuren als Roemer en Samsom het land gaan leiden? Waarschijnlijk zal het er dan in eerste instantie weer een stuk socialer aan toe gaan. Maar is dat op de lange termijn houdbaar? Komen we dan niet gigantisch in de knoop op het internationale vlak? Mopperen kan ik, net als velen met mij, als de beste, maar heb ik ook oplossingen? Helaas niet. We zullen het voorlopig dus maar moeten nemen zoals het komt en er het beste van hopen.
Pleiten
Deze week kwam het boek van Bram Moszkowicz uit, 'Liever rechtop sterven dan op je knieen leven'. Een interessante figuur is hij zeker. Iemand met een vlotte babbel, een uitstekende strafpleiter en een immer tot in de puntjes verzorgde verschijning. Ik denk dat ik wel een exemplaar van zijn boek zal aanschaffen. Wat mensen ook over hem denken en zeggen, waarschijnlijk kan niemand ontkennen dat hij een persoon is die zich in de kijker werkt en een interessante verschijning is. Ik ben benieuwd of zijn boek net zo sprankelend is als de persoon Moszkowicz. Later wellicht meer.
Passie
Volgende week is het Pasen. In de week voor Pasen wordt het paasverhaal opnieuw op spectaculaire wijze uitgebeeld. Na het succes in Gouda is nu Rotterdam aan de beurt. Vorig jaar heb ik het op de televisie gevolgd en moet zeggen dat ik toch wel enigszins onder de indruk was. Hoewel het een heel spektakel was, leek het toch integer gebracht. Deze keer moet het nog spectaculairder worden in de Maasstad. De vraag is of je jezelf op die manier niet overspeelt. We mogen namelijk niet vergeten wat er allemaal achter het spektakel schuilgaat. Een mens die zichzelf opoffert voor andere mensen. Hopelijk blijft dat deel van het verhaal fier overeind. Ik verwacht dat ik donderdag toch weer voor de buis zal zitten om het te volgen, zo nieuwsgierig ben ik wel. Op naar Pasen, feest van vergeving en nieuw leven. Feest van dankbaarheid en hoop. Allemaal goede en gezegende paasdagen gewenst.
vrijdag 30 maart 2012
zondag 18 maart 2012
Peetje van het geitenpad
Een paar minuten geleden las ik de laatste bladzijden van 'Ravelli, de vliegenvanger'. Een prachtig boek over het leven van Peter Wanders. Peter groeit op als kleintje in een flink gezin, samen met zijn buurmeisje Loes. Ze zijn onafscheidelijk en wonen aan het geitenpad in Limburg. Peter en Loes zijn een setje vanaf hun geboorte. Ze ondernemen dingen met elkaar die nog niet bij zulke jonge kinderen passen.
Maar Peter is voorbestemd om naar het klooster te gaan. "Hou je ogen gericht op God en je gulp gesloten," vertrouwde zijn moeder hem toe. Het eerste lukt maar matig en het tweede zeker niet. In het klooster ontmoet Peter Andreas en zij worden intieme vrienden.
Beide worden ze het seminarie uitgeknikkerd en Peter begint aan een leven dat hij nooit voor mogelijk had gehouden. Hij kent armoede en rijkdom, blijdschap en verdriet. Hij gaat door het leven als vliegenvanger, als artiest, als dandy, hoerenloper, bedelaar, charlatan. Met andere woorden: zijn leven is nooit saai.
Maar de oorlog heeft diepe wonden geslagen in het hart van Peter, die in Italie beter bekend is als Conte Paulo Ravelli d'Ollande.
Naarmate de jaren vorderen krijgt hij steeds meer wroeging en vraagt zich af hoe het zit met God en waar Loes en Andreas gebleven zijn. Hij start een zoektocht, op zoek naar oude geliefden. Een prachtig en ontroerend verhaal van een charmeur en babbelaar, die in de oorlog zijn sporen verdient, maar blijft zitten met post traumatische stress. Er zijn periodes in zijn leven dat het nogal leeg en nutteloos lijkt, maar Peter Wanders is een man met diepe gronden. In het boek ook het verhaal van een kerk die de plek van God inneemt en daar zelf, zoals helaas zo vaak, niet ongeschonden uitkomt. Een mooi boek waarbij gebruik gemaakt is van ware feiten.
Het leven kan mensen vormen op manieren die we niet gewenst hadden. Het kan een loopje met ons nemen omdat we onze gedachten niet kunnen uitschakelen. Dan is het te begrijpen dat er mensen zijn die daar niet mee om kunnen gaan. Ik ben dankbaar dat mijn leven tot nu toe niet zo'n mallemolen is geweest als het leven van Peter Wanders.
Gisteren was ik in de gelegenheid om twee kerkdiensten te leiden. Eerst in Tilburg en daarna in Zoetermeer. Het begon aardig op werken te lijken. In Tilburg kom ik regelmatig en weet ik wat ik kan verwachten. Ik ken de manier van zingen en muziek maken, ik ken het verloop van de dienst en weet dat ik meestal pas na 12 uur aan de beurt kom om mijn zegje te doen. Een leuke gemeente waar men er met elkaar iets goeds van probeert te maken. Meestal lukt dat heel aardig en hopelijk zal dat ook nog lang zo blijven.
In Zoetermeer mocht ik voor het eerst aanschuiven in het leerhuis Ark. Een leuke groep waar men (in ieder geval gisteren) in een soort serene rust van muziek kan genieten, waar de spreker een inleiding geeft, vervolgens wordt voorzien van koffie en iets lekkers, om vervolgens bevraagd te worden naar aanleiding van de overdenking. Een genot om mee te maken. Ik ervoer een diversiteit aan meningen en vragen en een enorm respect voor elkaars mening. Wat een zaligheid en wat kan de kerk in het algemeen daar veel van leren. Als christenen door de geschiedenis heen net zoveel respect aan elkaar hadden betoond, dan zou de wereld er wellicht anders uitzien vandaag.
Ik ben blij met een kerk waar men ruimte biedt aan elkaar. Waar je het recht hebt om conservatief of liberaal te zijn (om maar een paar beladen termen te gebruiken) zonder dat je daar op wordt aangevallen. Het is mijn hoop dat mijn kerk (en de kerk in het algemeen) mensen niet afrekent omdat ze af en toe buiten de lijnen denken. Ik hoop dat die mensen juist gekoesterd worden en voluit een plek in het huis van God mogen vinden. Geen veroordeling, berisping en belediging, maar respect, vertrouwen, acceptatie en liefde, dat is waar we met elkaar naar moeten streven.
Bijna zou ik deze blog willen beeindigen met 'Amen', maar dat doe ik toch maar niet. Geniet van het leven dat God ons gegeven heeft en maak je keuzes in wijsheid. Laat ik de woorden van de moeder van Peetje hier maar niet herhalen. Een fijne week gewenst allemaal.
Maar Peter is voorbestemd om naar het klooster te gaan. "Hou je ogen gericht op God en je gulp gesloten," vertrouwde zijn moeder hem toe. Het eerste lukt maar matig en het tweede zeker niet. In het klooster ontmoet Peter Andreas en zij worden intieme vrienden.
Beide worden ze het seminarie uitgeknikkerd en Peter begint aan een leven dat hij nooit voor mogelijk had gehouden. Hij kent armoede en rijkdom, blijdschap en verdriet. Hij gaat door het leven als vliegenvanger, als artiest, als dandy, hoerenloper, bedelaar, charlatan. Met andere woorden: zijn leven is nooit saai.
Maar de oorlog heeft diepe wonden geslagen in het hart van Peter, die in Italie beter bekend is als Conte Paulo Ravelli d'Ollande.
Naarmate de jaren vorderen krijgt hij steeds meer wroeging en vraagt zich af hoe het zit met God en waar Loes en Andreas gebleven zijn. Hij start een zoektocht, op zoek naar oude geliefden. Een prachtig en ontroerend verhaal van een charmeur en babbelaar, die in de oorlog zijn sporen verdient, maar blijft zitten met post traumatische stress. Er zijn periodes in zijn leven dat het nogal leeg en nutteloos lijkt, maar Peter Wanders is een man met diepe gronden. In het boek ook het verhaal van een kerk die de plek van God inneemt en daar zelf, zoals helaas zo vaak, niet ongeschonden uitkomt. Een mooi boek waarbij gebruik gemaakt is van ware feiten.
Het leven kan mensen vormen op manieren die we niet gewenst hadden. Het kan een loopje met ons nemen omdat we onze gedachten niet kunnen uitschakelen. Dan is het te begrijpen dat er mensen zijn die daar niet mee om kunnen gaan. Ik ben dankbaar dat mijn leven tot nu toe niet zo'n mallemolen is geweest als het leven van Peter Wanders.
Gisteren was ik in de gelegenheid om twee kerkdiensten te leiden. Eerst in Tilburg en daarna in Zoetermeer. Het begon aardig op werken te lijken. In Tilburg kom ik regelmatig en weet ik wat ik kan verwachten. Ik ken de manier van zingen en muziek maken, ik ken het verloop van de dienst en weet dat ik meestal pas na 12 uur aan de beurt kom om mijn zegje te doen. Een leuke gemeente waar men er met elkaar iets goeds van probeert te maken. Meestal lukt dat heel aardig en hopelijk zal dat ook nog lang zo blijven.
In Zoetermeer mocht ik voor het eerst aanschuiven in het leerhuis Ark. Een leuke groep waar men (in ieder geval gisteren) in een soort serene rust van muziek kan genieten, waar de spreker een inleiding geeft, vervolgens wordt voorzien van koffie en iets lekkers, om vervolgens bevraagd te worden naar aanleiding van de overdenking. Een genot om mee te maken. Ik ervoer een diversiteit aan meningen en vragen en een enorm respect voor elkaars mening. Wat een zaligheid en wat kan de kerk in het algemeen daar veel van leren. Als christenen door de geschiedenis heen net zoveel respect aan elkaar hadden betoond, dan zou de wereld er wellicht anders uitzien vandaag.
Ik ben blij met een kerk waar men ruimte biedt aan elkaar. Waar je het recht hebt om conservatief of liberaal te zijn (om maar een paar beladen termen te gebruiken) zonder dat je daar op wordt aangevallen. Het is mijn hoop dat mijn kerk (en de kerk in het algemeen) mensen niet afrekent omdat ze af en toe buiten de lijnen denken. Ik hoop dat die mensen juist gekoesterd worden en voluit een plek in het huis van God mogen vinden. Geen veroordeling, berisping en belediging, maar respect, vertrouwen, acceptatie en liefde, dat is waar we met elkaar naar moeten streven.
Bijna zou ik deze blog willen beeindigen met 'Amen', maar dat doe ik toch maar niet. Geniet van het leven dat God ons gegeven heeft en maak je keuzes in wijsheid. Laat ik de woorden van de moeder van Peetje hier maar niet herhalen. Een fijne week gewenst allemaal.
vrijdag 9 maart 2012
Bijna lente
De donkere dagen na Kerst zijn bijna verleden tijd. 's Morgens bij het opstaan schijnt het licht weer door de ramen en ook 's avonds bij vertrek naar vergaderingen of anderssoortige afspraken is het weer mogelijk om even naar het thuisfront te zwaaien bij het wegrijden.
Ik geloof niet dat ik erg veel last heb gehad van een winterdip, maar ik moet toegeven dat het lengen van de dagen me zeer gelegen komt. Het is weer lang genoeg donker geweest.
Zelfs de aangifte inkomstenbelasting kan mij niet van mijn voorjaarsgeluk afbrengen. Uiteraard mag er weer (fors) bijbetaald worden, maar dit is een jaarlijks mantra waar goed rekening mee gehouden wordt. Dat de aanslag voor de zorgverzekeringswet dit jaar door de 'wijze dames en heren' in Den Haag met maar liefst 500 euro verhoogd is, is overigens wel een flinke tegenvaller.
Deze week geen wandeling maar wel diverse interessante afspraken. Eerst op zondagavond een ledenvergadering in Eindhoven. Deze werd helaas zeer slecht bezocht. We zullen ons moeten beraden op de zin van dergelijke vergaderingen of, misschien beter, op de aantrekkelijkheid van zulke bijeenkomsten. Wellicht zal de opzet moeten veranderen, of het vergadermoment anders gekozen. We gaan er eens over nadenken.
Daarna op maandag een bijbelstudie bij een doopkandidaat. Altijd leuk om positief en constructief met mensen ergens naartoe te werken. Gedurende de dag was ik al bezig geweest met enkele huiselijke zaken en het lezen van werkgerelateerd materiaal, het maken van verslagen en andere administratieve zaken.
De dinsdag stond in het teken van vergaderen. Eerst 's morgens nog wat lees - en computerwerk verricht en vervolgens naar Huis ter Heide voor een redactievergadering van 'Contact', het kwartaalblad van ESDA. Aansluitend een kort overleg voor schrijfcursus 2, waar onder de bezielende leiding van Lydia Lijkendijk hopelijk weer veel geleerd en gelachen zal worden. Er zit trouwens wel een onderdeel in waar ik minder blij mee ben. We gaan mensen interviewen. Daar heb ik een verschrikkelijke hekel aan, maar ja, het zit nu eenmaal in het pakket dus het moet maar. Hierna nog een ouderlingenoverleg in Eindhoven waar we weer op een gemoedelijke manier de gang van zaken in de gemeente konden laten passeren.
De woensdagochtend is gereserveerd voor een gezellig bakje koffie met Sandra, in de stad. Daarna zou ik twee afspraken hebben in Heerlen en Eindhoven, maar die gingen allebei niet door. Dat gaf ruimschoots de gelegenheid om verder te gaan met leeswerk en andere administratieve zaken. En laten we eerlijk zijn, eens een dagje en vooral ook avond thuis, is helemaal niet verkeerd.
De donderdag werd besteed aan boodschappen doen, verslagen schrijven, leeswerk en een overleg in Tilburg. En passant kreeg ik op weg naar huis de winst bij FC Twente en de bedroevende tussenstand voor PSV mee. Achteraf gezien valt de schade nog enigszins mee met 4-2 en mocht ook AZ de winst pakken.
Vandaag heb ik alweer een verslag geschreven, het e-mailverkeer verwerkt en (bijna) een blog geschreven. Er ligt nog leeswerk en diverse preekvoorbereidingen op me te wachten. Voor een deel zal dat vandaag verwerkt worden, maar gelukkig is er ook volgende week nog tijd om daar mee verder te gaan.
Morgen een dienst in Eindhoven met aansluitend een middagprogramma. De zon schijnt, het leven is mooi. Nu eerst koffie.
Ik geloof niet dat ik erg veel last heb gehad van een winterdip, maar ik moet toegeven dat het lengen van de dagen me zeer gelegen komt. Het is weer lang genoeg donker geweest.
Zelfs de aangifte inkomstenbelasting kan mij niet van mijn voorjaarsgeluk afbrengen. Uiteraard mag er weer (fors) bijbetaald worden, maar dit is een jaarlijks mantra waar goed rekening mee gehouden wordt. Dat de aanslag voor de zorgverzekeringswet dit jaar door de 'wijze dames en heren' in Den Haag met maar liefst 500 euro verhoogd is, is overigens wel een flinke tegenvaller.
Deze week geen wandeling maar wel diverse interessante afspraken. Eerst op zondagavond een ledenvergadering in Eindhoven. Deze werd helaas zeer slecht bezocht. We zullen ons moeten beraden op de zin van dergelijke vergaderingen of, misschien beter, op de aantrekkelijkheid van zulke bijeenkomsten. Wellicht zal de opzet moeten veranderen, of het vergadermoment anders gekozen. We gaan er eens over nadenken.
Daarna op maandag een bijbelstudie bij een doopkandidaat. Altijd leuk om positief en constructief met mensen ergens naartoe te werken. Gedurende de dag was ik al bezig geweest met enkele huiselijke zaken en het lezen van werkgerelateerd materiaal, het maken van verslagen en andere administratieve zaken.
De dinsdag stond in het teken van vergaderen. Eerst 's morgens nog wat lees - en computerwerk verricht en vervolgens naar Huis ter Heide voor een redactievergadering van 'Contact', het kwartaalblad van ESDA. Aansluitend een kort overleg voor schrijfcursus 2, waar onder de bezielende leiding van Lydia Lijkendijk hopelijk weer veel geleerd en gelachen zal worden. Er zit trouwens wel een onderdeel in waar ik minder blij mee ben. We gaan mensen interviewen. Daar heb ik een verschrikkelijke hekel aan, maar ja, het zit nu eenmaal in het pakket dus het moet maar. Hierna nog een ouderlingenoverleg in Eindhoven waar we weer op een gemoedelijke manier de gang van zaken in de gemeente konden laten passeren.
De woensdagochtend is gereserveerd voor een gezellig bakje koffie met Sandra, in de stad. Daarna zou ik twee afspraken hebben in Heerlen en Eindhoven, maar die gingen allebei niet door. Dat gaf ruimschoots de gelegenheid om verder te gaan met leeswerk en andere administratieve zaken. En laten we eerlijk zijn, eens een dagje en vooral ook avond thuis, is helemaal niet verkeerd.
De donderdag werd besteed aan boodschappen doen, verslagen schrijven, leeswerk en een overleg in Tilburg. En passant kreeg ik op weg naar huis de winst bij FC Twente en de bedroevende tussenstand voor PSV mee. Achteraf gezien valt de schade nog enigszins mee met 4-2 en mocht ook AZ de winst pakken.
Vandaag heb ik alweer een verslag geschreven, het e-mailverkeer verwerkt en (bijna) een blog geschreven. Er ligt nog leeswerk en diverse preekvoorbereidingen op me te wachten. Voor een deel zal dat vandaag verwerkt worden, maar gelukkig is er ook volgende week nog tijd om daar mee verder te gaan.
Morgen een dienst in Eindhoven met aansluitend een middagprogramma. De zon schijnt, het leven is mooi. Nu eerst koffie.
Abonneren op:
Posts (Atom)