Tot mijn grote vreugde wordt ik hier en daar gemist op het web. "Ben je in Nijmegen blijven hangen? Na dag drie hebben we niets meer van je vernomen."
Zoals de meesten van jullie inmiddels weten hebben Patrick en ik de 4daagse keurig uitgelopen, evenals Geert en Yvonne, die ook voor ADRA liepen. Nu wil het geval dat wij een paar dagen voor de start van de 4daagse de sleutel van ons nieuwe huis ontvingen. Tja, dan weet je het wel. Tijd om bij te komen was er nauwelijks. De sabbat na de 4daagse had ik een doopdienst in Tilburg. Wonder boven wonder hinkepinkte ik maar een heel klein beetje. Mijn strenge echtgenote zei vervolgens: "Als je kan preken, dan kan je ook werken." Dus op zondag togen wij naar het Brabantse om daar te beginnen aan schilderen, behangen, laminaat leggen en meer van dat soort ongein. Nou ja, niet allemaal op die zondag, maar het begin werd wel die dag gemaakt. Er zijn heel wat uurtjes in het huis gaan zitten. Tussendoor moest ik mijn best doen om tijd te vinden voor mijn normale werk, althans, zo leek het.
Een week of zes na die eerste zondag kwam op maandag 27 augustus de verhuizing. De eerste dag van de vakantie. Naïef als ik kan zijn, dacht ik dat wij in een weekje het huis op orde zouden hebben en dan vakantie konden houden. Niets was minder waar. De hele vakantie is eraan opgegaan en we zijn nog steeds niet klaar, pfff. Wil je wel geloven dat ik mijn hele vakantie geen boek heb aangeraakt? Ongehoord zoiets.
En als je denkt dat het op begint te schieten, dan waait vandaag gewoon de schutting om. Die stond al op instorten, maar ik had gehoopt dat hij het nog iets langer zou uithouden. Helaas pindakaas. Maar zien dat we op korte termijn iets nieuws kunnen plaatsen.
Maar eerlijk is eerlijk, we hebben een mooi plekje gevonden in het Brabantse land en we hopen hier de komende jaren te kunnen blijven zitten. Want al dat verhuizen is niets voor mij. Wel lekker dat ik nu een stuk dichter bij het werk zit, dat scheelt een hoop reistijd.
Dat werk is inmiddels alweer in volle hevigheid losgebarsten, maar niet getreurd, de volgende vakantie lonkt alweer. Een weekje maar, maar toch nog even lekker eruit. En dan is het uit met de pret, want ook aan de vakantiedagen van een predikant komt een einde.
We gaan er weer tegenaan en ik hoop in de komende tijd weer iets trouwer mijn blogs te schrijven dan de afgelopen maanden het geval was. En nu maar hopen dat Harense toestanden ons verder bespaard blijven!
