Het is een drukke tijd met veel afspraken. Daarnaast enkele zaken om te overdenken en waar ik nog antwoord op moet geven. Weinig in de trein gezeten en daarom niet zo heel veel gelezen. Toch ben ik nog wel in een paar boeken bezig. Nog steeds heb ik het boek over Congo niet uit, maar het vordert gestaag. Prachtig beschreven geschiedenis. Ik verwacht dat ik dit boek in de komende weken wel zal uitlezen. Mijn treinboek is een boek van Ouweneel uit zijn theologische reeks: De kerk, deel 2. Interessant leeswerk. Een volgend boek is alweer aangeschaft: Ravelli, de vliegenvanger. Een boek over een geestelijke die verschillende affaires heeft met vrouwen, die de tweede wereldoorlog overleefd door in het kantoor van een commandant vliegen te vangen en die later een leven leidt als een soort dandy. Gebaseerd op ware feiten. Ben benieuwd.
Intussen heb ik wel heel veel in de auto gezeten. Gelukkig kan ik die kilometers gedeeltelijk delen met collega Silbert door samen te carpoolen. Vorige week waren we enkele malen in Eindhoven en Helmond, een keer in Merselo, in de buurt van Venray en mocht ik me ook nog laten zien in Best voor een huisbezoek en tweemaal in Huis ter Heide voor vergaderingen op het hoofdkantoor van de kerk.
Op zaterdag stond er een dienst in Tilburg op de rol en daarna nog een bijeenkomst in Eindhoven. Zondag hielpen we een familielid verhuizen en vandaag was ik alweer in Huis ter Heide voor een predikanten bijeenkomst. Morgen vergaderen in Tilburg, woensdag naar Eindhoven en donderdag en zaterdag naar Heerlen.
Op het hoofdkantoor wordt de financiele crisis langzaamaan ook gevoeld en worden we opgeroepen efficient met onze kilometers om te gaan. Tja, we doen ons best, maar ik vrees dat er ook dit jaar weer heel wat autokilometers weggereden zullen worden. Ik probeer wel op gezette tijden om met de trein te reizen, maar dat is lang niet altijd een optie. Overigens vloog vandaag de vijfde versnelling eruit en bij navraag in de garage werd er erg bedenkelijk gekeken. Kassa dus. Morgen gaan ze er serieus naar kijken en krijg ik ook een prijsopgave. De auto is 12 jaar oud en heeft een kilometerstand van bijna 335.000. Ik zal dan ook serieus na moeten denken of ik er nog veel geld in wil steken. We zullen zien. Eerst morgen maar eens afwachten. Hoop doet leven. Misschien valt het mee.
Vanavond een avondje vrij. Even op adem komen voor een goed gevulde week. Het leven is mooi.
maandag 30 januari 2012
vrijdag 13 januari 2012
Samoa uit de tijd?
Aan het einde van 2011 gebeurde in Samoa iets bijzonders. Het staatje besloot tot een andere tijdzone toe te treden. In plaats van als laatste aan 2012 te beginnen, betekende dat dat zij nu als eerste het nieuwe jaar in zouden gaan. Een en ander betekende wel dat er een dag overgeslagen moest worden. Donderdag 29 december is het slachtoffer geworden. Samoa sprong pardoes van 28 naar 30 december. Nou ja, het is maar wat je prettig vindt natuurlijk. De reden achter deze verschuiving is vooral praktisch en economisch. Het is voor het eilandenstaatje beter om bij Nieuw Zeeland aan te sluiten dan de andere kant op te kijken. Zaken deden ze toch al wel in die hoek van de wereld en dan is het wel zo makkelijk als je in dezelfde tijdzone zit.
Maar nu doet zich een probleem voor. Zevende-dags Adventisten willen zich graag houden aan de viering van de zevende dag van de week, de zaterdag, of sabbat. Door het overslaan van een dag vindt het kerkbestuur op Samoa dat men niet meer op de zaterdag rustdag kan houden. Dat is in hun gedachten nu immers de zesde dag van de week. Echter, in de tijdzone waartoe zij nu zijn toegetreden, is zaterdag gewoon de zevende dag. Het lijkt dan ook het makkelijkst om op die dag weer gewoon het ritme op te pakken. Op Samoa denkt men daar echter anders over. Vasthouden aan de zevende dag is het devies. Met als gevolg dat ze daar nu op zondag sabbat vieren. Ga dat maar eens uitleggen!
In mijn opinie een vreemde gang van zaken. Op deze manier roei je pas echt tegen de stroom in en maakt je het jezelf wel erg moeilijk. Een keer sabbat vieren na zes dagen en daarna gewoon je ritme weer oppakken, dat is wel zo handig en ook veel duidelijker voor de buitenwacht. Maar ja, ik woon niet in Samoa...
Hier in Nederland zullen we waarschijnlijk niet zo heel snel last hebben van dit soort hoofdbrekens. De tijdzones liggen niet onder vuur hier. De klok, daar heb ik soms wel last van. 's Avonds regelmatig laat naar bed en dan is het 's morgens best lastig om weer op te staan voordat het helemaal licht is geworden.
Morgen zal dat niet anders zijn. De wekker staat dan op half zeven, zodat ik rond half acht de deur uit kan om naar Heerlen te gaan voor de kerkdienst. Mijn enorme talent voor efficientie leidt mij daarna naar Utrecht om daar in de middag ook nog eens een dienst te doen. Ach ja, moet kunnen, zo groot is Nederland niet.
Deze week ben ik voor het eerst aangeschoven bij het redactieoverleg voor kerkblad 'Advent'. Even wennen en aftasten wat daar mijn precieze taak gaat worden. We zullen zien. In ieder geval zal er meer schrijfwerk bijkomen. Eens zien of het allemaal bij te houden is.
Eerder deze week was ik ook al in Huis ter Heide voor een overleg betreffende het jeugdcongres. Heel boeiend om te zien hoe zoiets tot stand komt, maar het zorgt er ook voor dat ik me regelmatig bijzonder oud voel. Hoe anders gaat het er nu aan toe dan pakweg een jaar of twintig geleden. Ik kijk af en toe in vertwijfeling rond als ik alle technische toestanden en termen beluister die met het grootste gemak over de tafel vliegen. Het lijkt wel of ik plotseling uit een ander tijdperk stam. Gelukkig is er nog iemand in de groep die af en toe een wat wazige blik in de ogen krijgt als het over techniek gaat, dus ik voel me niet helemaal alleen.
Nu eerst maar eens rustig aan richting de sabbat. Nog even de laatste dingetjes opruimen. Dan maar eens fijn een boek erbij pakken en straks aan het eten beginnen. Vooralsnog ben ik vanavond alleen met Patrick. Mark is bij vrienden en Sandra is het hele weekend in Huis ter Heide. Wordt het weldadige rust of zou het saai zijn met een paar huisgenoten minder? Na het weekend zal ik het weten.
Maar nu doet zich een probleem voor. Zevende-dags Adventisten willen zich graag houden aan de viering van de zevende dag van de week, de zaterdag, of sabbat. Door het overslaan van een dag vindt het kerkbestuur op Samoa dat men niet meer op de zaterdag rustdag kan houden. Dat is in hun gedachten nu immers de zesde dag van de week. Echter, in de tijdzone waartoe zij nu zijn toegetreden, is zaterdag gewoon de zevende dag. Het lijkt dan ook het makkelijkst om op die dag weer gewoon het ritme op te pakken. Op Samoa denkt men daar echter anders over. Vasthouden aan de zevende dag is het devies. Met als gevolg dat ze daar nu op zondag sabbat vieren. Ga dat maar eens uitleggen!
In mijn opinie een vreemde gang van zaken. Op deze manier roei je pas echt tegen de stroom in en maakt je het jezelf wel erg moeilijk. Een keer sabbat vieren na zes dagen en daarna gewoon je ritme weer oppakken, dat is wel zo handig en ook veel duidelijker voor de buitenwacht. Maar ja, ik woon niet in Samoa...
Hier in Nederland zullen we waarschijnlijk niet zo heel snel last hebben van dit soort hoofdbrekens. De tijdzones liggen niet onder vuur hier. De klok, daar heb ik soms wel last van. 's Avonds regelmatig laat naar bed en dan is het 's morgens best lastig om weer op te staan voordat het helemaal licht is geworden.
Morgen zal dat niet anders zijn. De wekker staat dan op half zeven, zodat ik rond half acht de deur uit kan om naar Heerlen te gaan voor de kerkdienst. Mijn enorme talent voor efficientie leidt mij daarna naar Utrecht om daar in de middag ook nog eens een dienst te doen. Ach ja, moet kunnen, zo groot is Nederland niet.
Deze week ben ik voor het eerst aangeschoven bij het redactieoverleg voor kerkblad 'Advent'. Even wennen en aftasten wat daar mijn precieze taak gaat worden. We zullen zien. In ieder geval zal er meer schrijfwerk bijkomen. Eens zien of het allemaal bij te houden is.
Eerder deze week was ik ook al in Huis ter Heide voor een overleg betreffende het jeugdcongres. Heel boeiend om te zien hoe zoiets tot stand komt, maar het zorgt er ook voor dat ik me regelmatig bijzonder oud voel. Hoe anders gaat het er nu aan toe dan pakweg een jaar of twintig geleden. Ik kijk af en toe in vertwijfeling rond als ik alle technische toestanden en termen beluister die met het grootste gemak over de tafel vliegen. Het lijkt wel of ik plotseling uit een ander tijdperk stam. Gelukkig is er nog iemand in de groep die af en toe een wat wazige blik in de ogen krijgt als het over techniek gaat, dus ik voel me niet helemaal alleen.
Nu eerst maar eens rustig aan richting de sabbat. Nog even de laatste dingetjes opruimen. Dan maar eens fijn een boek erbij pakken en straks aan het eten beginnen. Vooralsnog ben ik vanavond alleen met Patrick. Mark is bij vrienden en Sandra is het hele weekend in Huis ter Heide. Wordt het weldadige rust of zou het saai zijn met een paar huisgenoten minder? Na het weekend zal ik het weten.
maandag 2 januari 2012
2012
En toen was het weer januari, een nieuw jaar met nieuwe kansen. Nou ja, in de eerste plaats volgt de ene dag nog steeds de andere op. Maar toch, op de een of andere manier roept een nieuw jaar weer goede voornemens op en het afzweren van slechte of ongewenste gewoonten (wat dus ook weer een goed voornemen kan zijn).
Alle nieuwsberichten luiden de noodklok. 2012 wordt een zwaar jaar, de crisis is in volle gang. Loonstrookjes laten een ontluisterend beeld zien in januari. Belastingen gaan omhoog. De euro staat nog steeds zwaar onder druk en daarom zullen alle banken proberen om via het invoeren van betalingskosten, stortingskosten en wat al niet meer, hun inkomen veilig te stellen. En ja, ook binnen de kerk zijn signalen afgegeven dat het komende jaar financieel gezien een zwaar jaar zal worden. Een crisis van een andere orde is dat sommigen menen dat dit het laatste jaar van ons bestaan zal zijn. De kerstboom kon dus eigenlijk met ballen en al de vuilcontainer in, want we hebben hem toch niet meer nodig.
Maar goed, crisis of niet, de supermarkten hebben rondom de feestdagen recordomzetten gedraaid. In de oudjaarsnacht hebben we voor zo'n 65 miljoen euro geprobeerd om het milieu nog een beetje verder om zeep te helpen en de vakantieparken leken ook dit keer weer aardig vol te zitten, zowel in binnen- als in buitenland.
Natuurlijk zullen vele mensen de teruggang in inkomen voelen. Er zijn er steeds meer die onder de armoede grens leven (voor Nederlandse begrippen dan) en afhankelijk worden van voedsel- en kledingbanken. Het is niet voor niets dat kringloopwinkels goede zaken doen.
Ook baal ik van een toenemende agressiviteit in de maatschappij. Hulpverleners die op de korrel genomen worden. Kinderen die worden beschoten. Mensen die doorrijden na een ongeval. Dieven die geen enkel respect hebben voor de eigendommen van anderen. Waardeloos allemaal.
Toch staat 2012 voor mij opnieuw in het teken van de hoop, het optimisme en het positieve. Ik weiger vooralsnog om me te laten afleiden door stagnerende inkomsten en stijgende uitgaven. Liever richt ik me op de mooie zaken van het leven die te vinden zijn in werk en prive leven. De mensen om me heen, de boeken op de plank, het wandelen in de natuur, goede gesprekken en soms nutteloos geluier.
Ook dit jaar proberen we, voor het zover het van ons afhangt, er iets moois van te maken en ik wens iedereen toe dat het voor jullie ook gaat lukken. Hou je lach vast, zie het goede in mensen, ga creatief met je geld om en heb plezier in je werk. Geniet van relaties en ontdek de zegen in het leven. Allemaal een goed en gezegend 2012 gewenst.
Alle nieuwsberichten luiden de noodklok. 2012 wordt een zwaar jaar, de crisis is in volle gang. Loonstrookjes laten een ontluisterend beeld zien in januari. Belastingen gaan omhoog. De euro staat nog steeds zwaar onder druk en daarom zullen alle banken proberen om via het invoeren van betalingskosten, stortingskosten en wat al niet meer, hun inkomen veilig te stellen. En ja, ook binnen de kerk zijn signalen afgegeven dat het komende jaar financieel gezien een zwaar jaar zal worden. Een crisis van een andere orde is dat sommigen menen dat dit het laatste jaar van ons bestaan zal zijn. De kerstboom kon dus eigenlijk met ballen en al de vuilcontainer in, want we hebben hem toch niet meer nodig.
Maar goed, crisis of niet, de supermarkten hebben rondom de feestdagen recordomzetten gedraaid. In de oudjaarsnacht hebben we voor zo'n 65 miljoen euro geprobeerd om het milieu nog een beetje verder om zeep te helpen en de vakantieparken leken ook dit keer weer aardig vol te zitten, zowel in binnen- als in buitenland.
Natuurlijk zullen vele mensen de teruggang in inkomen voelen. Er zijn er steeds meer die onder de armoede grens leven (voor Nederlandse begrippen dan) en afhankelijk worden van voedsel- en kledingbanken. Het is niet voor niets dat kringloopwinkels goede zaken doen.
Ook baal ik van een toenemende agressiviteit in de maatschappij. Hulpverleners die op de korrel genomen worden. Kinderen die worden beschoten. Mensen die doorrijden na een ongeval. Dieven die geen enkel respect hebben voor de eigendommen van anderen. Waardeloos allemaal.
Toch staat 2012 voor mij opnieuw in het teken van de hoop, het optimisme en het positieve. Ik weiger vooralsnog om me te laten afleiden door stagnerende inkomsten en stijgende uitgaven. Liever richt ik me op de mooie zaken van het leven die te vinden zijn in werk en prive leven. De mensen om me heen, de boeken op de plank, het wandelen in de natuur, goede gesprekken en soms nutteloos geluier.
Ook dit jaar proberen we, voor het zover het van ons afhangt, er iets moois van te maken en ik wens iedereen toe dat het voor jullie ook gaat lukken. Hou je lach vast, zie het goede in mensen, ga creatief met je geld om en heb plezier in je werk. Geniet van relaties en ontdek de zegen in het leven. Allemaal een goed en gezegend 2012 gewenst.
Abonneren op:
Posts (Atom)