Verkocht

Regen, regen en nog eens regen op de open dag van de kerk op het landgoed Oud Zandbergen. We arriveren rond half 9 's morgens op het terrein om te helpen bij de kraam van ESDA/Servicecentrum. De kraam is nog leeg, alles staat binnen. We besluiten om binnen te blijven. Het is veel te link om al die boeken in de stromende regen naar buiten te brengen. Gedurende de dag zal blijken dat we een goede beslissing genomen hebben.
In de kelder van het hoofdgebouw is het droog en warm en menig bezoeker komt langs om in de boekendozen te snuffelen en even op te warmen. Al met al is er aan het einde van de dag voldoende verkocht om van een goede omzet te spreken.
Door binnen te blijven mis je natuurlijk wel de gezelligheid van het buitenterrein, dat was wel jammer. Maar droge schoenen en kleding aan het einde van de dag was niet verkeerd.

Vandaag was ik heerlijk aan de wandel. Het was namelijk droog. Van huis uit vertrokken en voor de vuist weg gaan lopen. Iedere keer bedenkend waar ik nu weer eens heen zou gaan. Uiteindelijk werd het Rotterdam, via Zwijndrecht, Heerjansdam en Barendrecht. Hoewel ik al vaker naar Rotterdam gelopen ben, lukt het toch steeds weer om een andere route te nemen. Vandaag was ideaal wandelweer. Helaas voelde ik mijn voeten behoorlijk na ruim 25 kilometer en dat baart me enige zorgen voor de 4daagse. We zullen zien hoe het loopt.

Tijdens de wandeling ging mijn telefoon. Het was de makelaar, met goed nieuws. Het huis is nu definitief verkocht. Vreemd, we zullen nu echt vertrekken uit Dordrecht. Dertien jaar wonen we er nu en met heel veel plezier. Hoe zal het zijn om de randstad in te ruilen voor de provincie met de zachte G? De provincie van Guus Meeuwis. De provincie van de Q-koorts. De provincie met de slimste mensen van de wereld. De provincie waar twee van mijn drie gemeenten zijn.

We zullen zien. Ook daar zal het wel weer wennen, net zoals in Leeuwarden en Dordrecht. In ieder geval is het huis verkocht. En nu als een speer op zoek naar iets anders.

Opnieuw in de schoolbanken

Even de benen strekken op het mooie landgoed van de kerk in Huis ter Heide. “Kijk goed om je heen voor inspiratie,” zei juf Lydia. “Als je een rondje gelopen hebt, weet je wat voor blog je wilt schrijven.” En inderdaad, op het moment dat ik zonder jas naar buiten liep voelde ik dat dat niet heel slim was. Naast dit voelen, zag ik nog veel meer. De Rododendron die in bloei staat, de scheve boom op de kruising waarbij ik me bedenk dat die lelijk kan vallen als hij omgaat. Hoe stevig sta ik eigenlijk in mijn schoenen. Zou ik ook om kunnen gaan als er een flinke storm losbarst?

Ik zie de kuil vlakbij ons studielokaal en denk terug aan de tijd dat ik hier de theologie opleiding deed. Een van mijn studiegenoten en huidige collega, probeerde in deze kuil destijds een joyrider tegen te houden. Hij werd bijna van de sokken gereden en de bandensporen hebben lange tijd in het gras gestaan. Ik vertel het hem, want hij loopt met me op. Hij herinnert het zich nog vaag.

Er ontspint zich in onze korte wandeling een gesprek over de koers van de kerk. Hier en daar moeten lastige beslissingen genomen worden. Het valt niet altijd mee om vast te houden aan je eigen lijn omdat je ook met andere mensen werkt. Hoe ga je daar mee om? Wanneer vlieg je vol in de aanval om de kerk te beschermen en wanneer trap je juist op de rem om personen bij te staan? Moeilijke afwegingen.

We lopen langs de basisschool waar de kinderen ijverig bezig zijn en er plezier in lijken te hebben. Aan de overkant is het verzorgingshuis. Ik zie enkele mensen in donkere kleding naar buiten komen. Zou er weer iemand overleden zijn? In het vormingscentrum hangt een gordijn met een knoop erin.

Heel bijzonder dat in zo’n korte tijd zoveel associaties naar boven komen. De juf heeft haar werk weer goed gedaan en ons opnieuw geïnspireerd om verhalen te schrijven, mensen zichzelf te laten openen in interviews, onze geest door associaties te stimuleren en verbanden te laten leggen. Ondanks alle drukte van het overige werk, waren het weer een paar waardevolle dagen waar ik met voldoening op terugkijk.

Straks naar huis en vanavond naar de musical. Even relaxen. Want ook dat past in goed rentmeesterschap: hard werken afwisselen met plezier maken en tijd nemen voor jezelf.