Alles rustig

Het viel allemaal weer reuze mee dit keer. Het regende gelukkig en daarom zijn er maar enkele tientallen aanvallen geweest op hulpverleners, zijn er maar een handjevol (of 2 of 3 handjesvol) politiemensen gewond geraakt, zijn er minder dan 200 mensen gearresteerd en meer van dat soort onzin.
Minister Opstelten heeft wat mij betreft groot gelijk als hij zegt dat we niet van een rustig en kalm verlopen Oud en Nieuw mogen spreken zolang er zich nog steeds tientallen, wat zeg ik, honderden incidenten voordoen. Het is toch te gek voor woorden dat we blij moeten zijn met een beetje regen omdat er dan minder mensen op straat rondlopen en er dus minder aanvaringen zullen zijn.

Wat is dit voor maatschappij waarin mensen denken dat ze ongestraft anderen kunnen lastigvallen, aftuigen of anderszins verwonden? Het wordt hoog tijd dat we eens met elkaar leren wat het is om werkelijk gezelligheid te ervaren onder familie en vrienden. We kunnen pas spreken van een rustige jaarwisseling als hulpverleners niet meer honderden keren hoeven uit te rukken om geweld de kop in te drukken of gewonden te verzorgen die met geweld te maken hebben gekregen.

Als ik al die koppen in de krant lees, dan moet ik constateren dat mijn jaarwisseling ronduit saai geweest moet zijn. Er is niets gebeurd! Ik was samen thuis met Sandra. Alle kinderen hadden andere dingen te doen en ook de ouders hadden hun eigen agenda. Samen! Een hele avond om elkaar het leven zuur te maken, in gevecht te gaan, met servies te gooien en elkaar vuurwerk naar het hoofd te smijten. Niets gebeurd van dat alles. Supersaai als ik de rest van de berichten moet geloven. Nou dat moet dan maar, want wij vonden het heerlijk. Een lekker rustige avond met ontspannen programma's, blokjes kaas, een beetje bowl, wat oliebollen en appelflappen en om middernacht hebben we elkaar liefdevol alle goeds toegewenst voor het nieuwe jaar. Hoe duf kan het zijn en hoe hebben we ervan genoten.

Op nieuwjaarsdag hebben we vervolgens ons traditionele rondje gemaakt langs ouders en kinderen. Eerst naar Doorn, naar mijn ouders. Claudia kwam daar ook naartoe, dus dat scheelde weer een ritje naar Zeist. Vervolgens naar Dordrecht om de beide zonen op te zoeken. Mark was bij vrienden geweest en logeert nu een paar dagen bij Patrick, dus dat was ook twee vliegen in een klap. Uiteindelijk terug naar Veldhoven waar we nog een bezoek aan mijn schoonouders gebracht hebben. En zo hebben we toch een flink deel van de mensen die ons dierbaar zijn alweer op de eerste dag van het jaar gezien en gesproken.

Inmiddels is het jaar alweer drie dagen oud en wordt er weer gewerkt. De eerste tekenen van zaken die niet helemaal volgens plan verlopen, hebben zich alweer aangediend. Ik verwacht dan ook dat ik me ook in 2013 niet zal hoeven te vervelen. En dat is maar goed ook want van verveling is volgens mij nog niemand gelukkig geworden. We gaan er weer voor. Ik hoop tussen het werk door ook in dit jaar weer de nodige wandelkilometers te maken en diverse boeken te lezen. Het zou ook mooi zijn als mijn blog iets regelmatiger verschijnt, maar daar doe ik voorlopig maar geen beloftes over.

Ik wens al mijn lezers veel geluk, gezondheid, plezier en zegen toe in 2013 (en ook iedereen die mijn blog niet leest).