Welkom collega

We zijn in de afrondende fase beland van het proponentschap van een van mijn collega's. Zeg maar dat hij zijn stageperiode er bijna op heeft zitten. Twee jaar lang heb ik met hem mogen samenwerken, tot groot genoegen. Ik moet zeggen dat ik twee jaar geleden mijn bedenkingen had. Al meer dan 20 jaar deed ik mijn werk alleen en nu zou er plotseling iemand met me meelopen en constant over mijn schouder meekijken. Niet voor twee weken, nee, voor twee jaar!
Ik had geen idee wie Silbert Elizabeth was, maar daar kwam ik al snel achter. Vanaf dag 1 was er een klik. We hebben vele uren samen in de auto doorgebracht en heel wat afgepraat en gelachen. Hij is een serieuze en zeer intelligente man met een gezonde dosis humor. Met zijn Antilliaanse achtergrond begrijpt hij de overzeese cultuur als geen ander, maar is ook heel goed ingebed in de Nederlandse maatschappij zodat hij de gedachtensprongen tussen de twee culturen heel makkelijk kan maken en begrijpen.
Inmiddels werkt Silbert al grotendeels zelfstandig in diverse gemeenten en is een aanwinst voor predikantenkorps. Ik moet zeggen, nu wij elkaar de laatste tijd minder zien en spreken, dat ik de autoritjes en de gezamenlijke afspraken mis. Het was leuk om dingen samen te doen en er daarna met elkaar over te spreken. Leuk om moeilijkheden samen door te nemen en af en toe de stress weg te lachen. Maar ja, het zou te duur zijn om meerdere predikanten aan elkaar te koppelen op een beperkt gebied. Gelukkig is er wel een nieuwe vriendschap ontstaan waar we beiden op kunnen teren.
Nog even, als de laatste officiele hobbels genomen zijn, dan zal Silbert ingezegend worden als predikant van de wereldwijde kerk van Zevende-dags Adventisten. We kunnen hem goed gebruiken.

Gisteren kreeg ik bericht dat ik volgende week iets moet presenteren over Rentmeesterschap in het Algemeen Kerkbestuur. Daar zal ik dan maar eens hard over na gaan denken, want het verzoek komt rijkelijk laat. Nou ja, dat zeg ik wel, maar met mijn flegmatisch karakter heb ik sowieso de neiging om dingen tot het laatste moment uit te stellen, dus als ik het drie maanden geleden had geweten, dan moest ik er waarschijnlijk ook nu nog aan beginnen.
Mijn artikel in Advent over het onderwerp lijkt goed ontvangen te worden. Laten we hopen dat het ook resultaten oplevert en mensen opnieuw tot nadenken stemt.

Van heel andere orde is het boek van Dan Brown, De Delta deceptie, dat ik deze week heb uitgelezen tussen de bedrijven door. Een spannende thriller over geheime en leugenachtige operaties binnen de geheime diensten en NASA. Een zogenaamde buitenaardse meteoriet waar fossielen op gevonden worden, wordt gepresenteerd als het bewijs dat er leven is buiten onze dampkring. Als enkele wetenschappers ontdekken dat er iets mis is met deze zogenaamde meteoriet, ontstaat er al snel een strijd op leven en dood. Deze boodschap mag niet uitlekken. Maar valt het tegen te houden? Een spannende ontknoping maakt alles duidelijk. Heerlijk om tussen de theologische zaken door ook dit soort boeken te lezen. Goed voor de broodnodige ontspanning.

Wat ook prettig zou zijn, is een beetje zon en warmte, maar ik geloof dat we daar nog even op moeten wachten.