Lekkerbekken

Bij het lezen van enkele blogs van collega Reinder Bruinsma werd mijn aandacht getrokken door een paar boektitels die hij opgaf. Zo gaf hij blijk enthousiast te worden van een boek van Hans Buddingh, De geschiedenis van Suriname. Daarnaast wekte hij mijn interesse met diverse titels van de hand van Frank Westerman, allemaal met een geschiedkundige inslag.

Ik ben altijd al wel enigszins geïnteresseerd geweest in geschiedenis, maar naarmate ik ouder wordt lijkt die interesse te groeien. Toen ik dan ook de titels las in de blog van Bruinsma ben ik meteen maar eens op zoek gegaan bij de bibliotheek hier in de buurt en heb De graanrepubliek, El negro en ik en Ingenieurs van de ziel voor de komende weken geleend.

De graanrepubliek heb ik al bijna uit. Westerman heeft een manier van schrijven die geschiedenis erg toegankelijk maakt. Ik heb dat ook met de stijl van Geert Mak. Het leest prettig en bij tijd en wijle wordt je haast het verhaal ingezogen. De graanrepubliek behandelt vooral de situatie in Oost Groningen en hoe die in een eeuw tijd drastisch veranderd is. Hoe het communisme tot ruim in de jaren negentig van de vorige eeuw hoogtij vierde. Hoe de boeren worden gestimuleerd om toch vooral graan te blijven produceren en er vervolgens achter komen dat met het openstellen van de markt de graanprijs haast tot onder de kostprijs zakt. Hoe er grootse plannen ontstaan om kanalen te graven en een sluis aan te leggen en dit plan onder druk van natuurverenigingen uiteindelijk in de prullenbak verdwijnt, maar er wel al ettelijke miljoenen zijn uitgegeven omdat de aanleg al begonnen was. Hoe het gebied van achtergesteld gebied, economisch gezien, hoopt op koeien met gouden horens als er een enorme gasbel wordt ontdekt onder het Groninger land. (Inmiddels weten we dat de Groningse bevolking hier niets wijzer van is geworden en er zelfs last van heeft nu de aarde zakt en trilt met het verder leegzuigen van de bel). Hoe de Groninger boeren tegen de haren ingestreken worden door hen subsidies te bieden voor het braak laten liggen van hun landerijen (en ze dus gedemotiveerd worden om graan te verbouwen) en hen uiteindelijk die landerijen helemaal af te pakken door ze onder water te zetten. Een fascinerend stukje Nederlandse geschiedenis dat mij grotendeels onbekend was. Ik wist niet dat het communisme met name in Groningen voet aan de grond had gekregen en dat er juist in Oost Groningen relatief veel NSB'ers actief waren in de oorlog. Het heeft voor een groot deel te maken met de levensinstelling en de economische situatie en vooruitzichten in het gebied.

Ik ben inmiddels zeer nieuwsgierig geworden naar de andere titels van Westerman die ik nog een paar weken in mijn bezit mag houden. Aangezien ik nog een stapeltje boekenbonnen op mijn bureau heb liggen, denk ik dat er nog wel een paar andere wensen ook vervuld kunnen worden. De geschiedenis van Suriname staat zeker op mijn lijstje, maar ook het lijvige Vincent van Gogh, de biografie (Steven Naifeh en Gregory White Smith) en het pas verschenen boek De tweede wereldoorlog (Anthony Beevor), ook niet de dunste. Dat wordt lekkerbekken de komende tijd. Met dank aan Bruinsma voor het bekendmaken van voor mij tot nu toe onbekende namen als Westerman en Buddingh.