Het gewone werk is weer begonnen na een paar intensieve dagen in het Duitse hotel 'Bergheim'. Hier streken de Nederlandse predikanten van de Adventkerk enkele dagen neer voor studie en reflectie. Het programma was behoorlijk volgepakt met lezingen en discussierondes, maar desondanks was er ook tijd voor sociale activiteiten zoals wandelen, tafelvoetbal, poolbiljart, bijkletsen en wordfeud. Dit laatste hebben enkele jonge honden me aangepraat en ik was al snel verkocht. App gedownload, enkele vrienden (de betreffende collega's dus) uitgenodigd en spelen maar. Heel gezellig en spannend, maar fataal voor de nachtrust. Scrabbelen op je mobieltje, het moet niet gekker worden, maar leuk is het wel.
Iedere keer als we met elkaar op reis zijn, blijkt weer wat een hechte groep we zijn. Altijd weer is er die bijzondere afwisseling tussen ernst, gebed, emotie en luidruchtig gelach en bijzondere sociale ontmoetingen. Een van de nieuwe collega's zei me achteraf: 'Wat een geweldige dagen en hoe anders dan ik het me had voorgesteld. Ik had verwacht dat het een beetje stijfjes zou zijn, maar dat was het totaal niet. Iedereen gaat leuk, gezellig en met respect met elkaar om.' Goed om te horen en dat is ook precies hoe ik het zelf iedere keer ervaar. Ernstig op de juiste momenten en een zooitje ongeregeld wanneer het kan, maar altijd op een leuke manier.
Dit betekent overigens niet dat wij het altijd met elkaar eens zijn. Verre van dat. Maar er is meestal respect en waardering voor elkaars standpunten en zo hoort het ook. Op die manier blijft de sfeer goed en kunnen we allemaal samen door een deur.
De sabbat voor vertrek naar Duitsland was heftig, maar mooi. Vroeg in de morgen vertrokken Sandra en ik naar Heerlen om daar intrede te doen in de gemeente. Ik heb nu Eindhoven, Tilburg en Heerlen onder mijn hoede. Het werd een bijzonder aangename dienst waarbij ons een warm welkom ten deel viel. Het zegengebed met een keten van het podium door de hele gemeente heen was heel bijzonder. Gedragen worden door de hele gemeente, wie wil dat niet? Na de dienst volgde een gezellig samenzijn met warme maaltijd en al. Al met al een plezierig begin in een gemeente die ik vanaf nu moet leren kennen en verkennen.
Na de maaltijd was het op zeker moment tijd om in de auto te stappen en me naar Tilburg te spoeden. Daar was die middag een doopdienst van zes personen. Collega Silbert deed gelukkig de preek, zodat ik een beetje extra tijd had om in Tilburg aan te komen. Ik heb hem geloof ik wel een beetje laten zweten aangezien hij mij tegen het einde van zijn overdenking nog niet had gesignaleerd. Hij heeft dat echter fantastisch opgevangen, chapeau. Vervolgens aan mij de eer om de mensen te dopen en op te nemen in de kerk. Een intensieve, maar mooie sabbat.
Intussen was ik ook gevraagd voor iets waarvan ik bijna van mijn stoel viel. Reisleider zijn bij een reis van ongeveer twee weken. Voor deze eer heb ik na enig beraad echter bedankt. Dit is iets waarvan ik niet het gevoel heb dat het bij me past. De werklast voor alle collega's en dus ook voor mij, is de afgelopen jaren gestaag toegenomen. Ik heb me daaarom voorgenomen om alleen nog maar extra activiteiten aan te nemen die me echt leuk lijken. Dat gevoel had ik deze keer niet en daarom moest ik eerlijk zijn naar mezelf en het reisgezelschap en het verzoek naast me neerleggen. Ik vind het vaak moeilijk om 'nee' te zeggen, maar ik ben ervan overtuigd dat ik er goed aan gedaan heb deze keer.
Vanavond gaat de reis naar Eindhoven voor een bijeenkomst van gebed en reflectie. Morgen ook, maar dan volgt er nog een samenkomst van het bestuur na. En sabbat sluiten we de jaarlijkse gebedsweek af, opnieuw in Eindhoven, waarna er wederom doorgereisd mag worden naar Tilburg voor de viering van het eerste lustrum als gemeente. Van harte gefeliciteerd en veel zegen voor de toekomst zou ik zeggen.
