Op weg naar Nijmegen

Vorige week besloot ik maar weer eens een flinke wandeling te maken over het Brabants Vennenpad. Een mooie tocht van Sint Oedenrode naar Boxtel over ongeveer 20 kilometer. In Boxtel aangekomen bleek de (buurt)bus terug net vertrokken en mocht ik bijna een uur wachten. Ongeduldig als ik soms kan zijn, had ik daar geen zin in en ik besloot om dan maar vast lopend weer een stuk terug te gaan. Maar ja, welke route rijdt die bus? Ik had geen idee, dus ik deed maar wat. Na een flink stuk lopen vond ik eindelijk een bushalte en waarempel, volgens dienstregeling zou de bus er binnen vijf minuten moeten zijn. Na een kwartier in de regen vond ik het welletjes. Nog steeds geen bus, dus maar weer verder gelopen. Het eind van het liedje is dat ik de hele tocht (weliswaar gedeeltelijk langs een andere route) terug ook weer lopend heb afgelegd, in totaal zo'n 35 kilometer. Het was even geleden dat ik een dergelijke afstand gelopen had, dus dat heb ik wel een paar dagen gevoeld in allerlei spieren.
Tegelijk was het wel een prima oefening want straks in Nijmegen wordt het weer 4x50, dus enige oefening kan geen kwaad. Waarschijnlijk zal ik jullie binnenkort wel weer een keer lastigvallen met mogelijkheden tot sponsoring van het goede doel, maar daarover later meer.

Inmiddels weten we dat de marathon van Boston ruw is verstoord door twee bomaanslagen. Het is kennelijk altijd een risico als er veel mensen op een plaats samenkomen. Sommige mensen scheppen er behagen in om slachtoffers te maken, niet zelden in verband met religieuze redenen of vanwege vergeldingsacties. Uiteraard is een aanslag in Amerika geen reden tot zorg in ons eigen land, maar toch werd de burgemeester van Amsterdam gisteren meteen geinterviewd hoe dat nu moet met de troonswisseling op 30 april. Hij sprak rustgevende woorden. Alles is onder controle. Wat moet hij anders zeggen? Gelukkig gaat meestal alles goed. Toch flitst het dan toch even door je hoofd: wat nu als iemand kwaad wil op een dag als 30 april of bijvoorbeeld bij een evenement als de 4daagse? Daar kan je als individu niet te lang bij stilstaan. Het leven moet gewoon doorgaan en we zien wel wat er op ons pad komt als het komt.

Naast een heleboel werkzaamheden hebben we deze week ook even tijd gevonden om in de tuin aan de slag te gaan. In de voortuin stond nog helemaal niets en nu wel. Een tegelpaadje gelegd onder het raam, struikjes en bollen geplant en een paar loeizware bielzen verwijderd. Verdraaid, nu heb ik alweer spierpijn. Maar de tuin knapt er flink van op en dat is ook wat waard. De temperatuur begint ook eindelijk mee te doen, dus met een beetje geluk wordt het wel iets.

Vandaag kreeg ik diverse artikelen in mijn mailbox met als thema 'rentmeesterschap'. Sinds een paar maanden ben ik verantwoordelijk voor dat departement binnen de kerk en ik ben druk doende in overleg met enkele collega's om daar een beetje vorm in aan te brengen. Hopelijk vinden we mogelijkheden om het onderwerp opnieuw onder de aandacht van de leden te brengen zodat er vernieuwde aandacht ontstaat voor voldoende rust en ontspanning, gebruik en inzet van gaven en talenten en het beheer van onze financien. Een leuk en uitdagend project. Af en toe zie ik door de bomen het bos niet meer, maar dat komt vanzelf goed als er een beetje lijn in gebracht kan worden.

Nu eerst maar eens aan de slag met een verslag van de vergadering van districtsvoorzitters van afgelopen maandag, dan kan dat ook weer afgevinkt worden, net als deze blog.